Fizjoterapeuci bardzo często pracują z pacjentami ortopedycznymi w celu przywrócenia im sprawności po kontuzji czy operacji. Urazy ortopedyczne, np. w obrębie kręgosłupa, kończyny dolnej lub górnej, wymagają odpowiedniego podejścia oraz otwartości na różne koncepcje leczenia. W wielu przypadkach skuteczność fizjoterapii można zwiększyć poprzez integrację z innymi metodami pracy, takimi jak trening medyczny. Wymaga to jednak umiejętności w zakresie właściwego doboru oraz technik wykonywania ćwiczeń. Jeśli chcesz wiedzieć więcej o tym, jak funkcjonalny trening medyczny może wesprzeć terapię pacjentów ortopedycznych, zapraszamy do lektury.

Na czym polega integracja fizjoterapii z treningiem medycznym?

W terapii pacjentów ortopedycznych coraz częściej wykorzystuje się trening medyczny. Co to jest? Medyczny trening funkcjonalny jest formą aktywności fizycznej, która wspiera proces usprawniania po urazach, kontuzjach i operacjach. Pozwala m.in. na przywrócenie zakresu ruchu, ograniczenie bólu, wzmocnienie mięśni, naukę prawidłowego wzorca ruchu, poprawę koordynacji i równowagi. Z treningu medycznego często korzystają sportowcy, również w celach profilaktycznych – np. aby zapobiec nawracającym kontuzjom. Program treningu zawsze powinien być dopasowany do potrzeb i możliwości danej osoby. Może obejmować różnorodne ćwiczenia, ukierunkowane na pracę z wybranymi obszarami ciała lub wzmocnienie całej sylwetki.

Integracja fizjoterapii i treningu medycznego to wyjątkowo skuteczne podejście do leczenia urazów ortopedycznych. Polega na planowaniu i prowadzeniu fizjoterapii z wykorzystaniem odpowiednio dobranych ćwiczeń, które mają na celu zwiększenie efektywności leczenia. Aby fizjoterapeuta mógł korzystać z tej koncepcji, musi jednak posiadać odpowiednią wiedzę i umiejętności. Dla sukcesu w przywracaniu pacjentów do pełni zdrowia i aktywności fizycznej kluczowa jest m.in. znajomość technik precyzyjnego wykonywania ćwiczeń.

Połączenie fizjoterapii z treningiem medycznym zapewnia szereg korzyści. Z jednej strony może przyspieszyć powrót do zdrowia, z drugiej – zmniejszyć ryzyko ponownych urazów związanych z aktywnością sportową. Medyczny trening terapeutyczny pozytywnie wpływa też na ogólną kondycję fizyczną, dlatego jest polecany zarówno osobom aktywnym, jak i prowadzącym siedzący tryb życia.

Urazy ortopedyczne – kiedy warto włączyć do terapii trening medyczny?

Trening medyczny obejmujący odpowiednio dobrane ćwiczenia jest pomocny w leczeniu różnorodnych urazów w obrębie kręgosłupa, kończyny górnej i dolnej. Znajduje zastosowanie m.in. w terapii:

• zespołów bólowych odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa,
• uszkodzeń stawu barkowo-obojczykowego,
• zespołu ciasnoty podbarkowej,
• łokcia tenisisty i golfisty,
• kolana biegacza i skoczka,
• złamań w obrębie kończyny dolnej,
• zespołu cieśni nadgarstka,
• kontuzji przeciążeniowych przedramienia.

Jest również zalecany pacjentom po operacjach, takich jak artroskopia kolana czy barku. W zależności od charakteru urazu fizjoterapeuta musi przygotować indywidualny plan treningu medycznego, uwzględniając przy tym kategorię i stopień dysfunkcji.

Włącz trening medyczny do codziennej pracy z pacjentami ortopedycznymi

Jeśli chcesz jeszcze skuteczniej pomagać pacjentom ortopedycznym, zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą:

• kurs Trening medyczny – odcinek szyjny, piersiowy, kończyna górna,
• kurs Trening medyczny – odcinek lędźwiowy i kończyna dolna.

Organizujemy szkolenia z innowacyjnej koncepcji treningu, ukierunkowanej na leczenie urazów ortopedycznych. Dlaczego warto? Kursy prowadzą:

• Bartosza Rutowicz – założyciel i właściciel Rehalab Academy,
• Sebastian Krawczyk – założyciel i właściciel Move for Health,

którzy wspólnie opracowali autorski program pracy z pacjentami. Szkolenia zawierają ogromną dawkę praktyki i pozwalają zdobyć wiele cennych umiejętności.

Sprawdź też inne kursy dla fizjoterapeutów z naszej oferty i rozwijaj się pod okiem najlepszych instruktorów! Pamiętaj przy tym, że możesz starać się o dofinansowanie każdego szkolenia – udzielamy bezpłatnej pomocy w tym zakresie.

W pracy z pacjentami stosuje się różnorodne metody osteopatyczne, które zakładają holistyczne podejście do zdrowia. Jedną z nich jest terapia wisceralna, która skupia się na pracy z narządami wewnętrznymi. Jej celem jest przywrócenie zdrowia i dobrego samopoczucia pacjenta poprzez zastosowanie specjalnych technik na żołądek, trzustkę, wątrobę i inne narządy. Komu może pomóc terapia wisceralna? Co to za metoda? I jakie są efekty stosowania technik wisceralnych? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w dzisiejszym artykule.

Terapia wisceralna – co to jest?

Osteopatia zakłada, że organizm człowieka należy traktować jako całość, a struktura ciała i jego funkcje są ze sobą ściśle powiązane. Na tym samym założeniu opiera się terapia wisceralna. Co to jest? Terapia wisceralna, nazywana również terapią trzewną, opiera się na manualnych technikach pracy, skoncentrowanych na narządach wewnętrznych w obrębie jamy brzusznej:

• pęcherzyku żółciowym,
• wątrobie,
• trzustce,
• jelicie cienkim,
• okrężnicy,
• narządach płciowych,
• żołądku,
• śledzionie.

Techniki te mają na celu przywrócenie prawidłowego położenia, ruchomości i funkcjonowania narządów. Zgodnie z założeniami terapii wisceralnej nieprawidłowości w obrębie jamy brzusznej mogą bowiem prowadzić do wielu dolegliwości.

Podstawą metody jest diagnostyka oparta na rozumieniu wzajemnych powiązań między narządami wewnętrznymi, a także znaczeniu mikrobioty i zaburzeń metabolizmu dla zdrowia pacjenta. Fizjoterapeuta wisceralny przeprowadza badanie diagnostyczne w kilku etapach: zaczyna od wywiadu, a następnie przechodzi do diagnozy z twarzy, języka, ręki oraz postawy ciała. Na tej podstawie może przygotować plan terapii uwzględniający wybrane techniki manualne.

Metoda wisceralna – dla kogo jest odpowiednia?

Terapia wisceralna jest stosowana w przypadku osób cierpiących na różne dolegliwości, które mogą być związane z zaburzeniami funkcji narządów wewnętrznych. Stosuje się ją między innymi w przypadku dolegliwości bólowych w obrębie jamy brzusznej, kręgosłupa czy bioder. Może być pomocna w leczeniu problemów jelitowych, zgagi, refluksu czy nietrzymania moczu. Osteopatia wisceralna często sprawdza się również u pacjentów zmagających się z zaburzeniami snu i nadmiernym zmęczeniem. Jej zastosowanie jest jednak dużo szersze.

Co istotne, metoda wisceralna jest wykorzystywana zarówno w przypadku osób dorosłych, jak i w pediatrii oraz neonatologii. Techniki manualne mogą być bardzo skuteczne w leczeniu dolegliwości u dzieci i niemowląt.

Korzyści płynące z terapii wisceralnej

Odpowiednio zaplanowana i przeprowadzona terapia wisceralna może doprowadzić do znacznej poprawy funkcji narządów wewnętrznych. Dzięki osteopatycznym technikom manualnym dochodzi m.in. do redukcji napięć w obrębie jamy brzusznej, rozluźnienia i uelastycznienia tkanek oraz poprawy krążenia krwi i limfy. Pacjenci mogą liczyć na poprawę zdrowia oraz ogólnego samopoczucia, a wielu przypadkach również na ustąpienie dotychczasowych dolegliwości. Przebieg oraz efekty terapii różnią się jednak w zależności od przypadku klinicznego.

Jak opanować techniki wisceralne?

Jeśli chcesz pomagać pacjentom w myśl terapii holistycznej oraz opanować techniki wisceralne, najlepszym wyborem jest uczestnictwo w specjalistycznym szkoleniu. Odnova prowadzi kursy dla fizjoterapeutów o różnorodnej tematyce, a nasza oferta obejmuje m.in.:

• kurs Terapia wisceralna dla fizjoterapeutów, którego celem jest przekazanie uczestnikom wiedzy z zakresu dysfunkcji trzewnych oraz nauka wykonywania technik terapii wisceralnej. Zajęcia prowadzi mgr Dominika Kębłowska, która specjalizuje się w terapii wisceralnej;
• kurs Funkcjonalna terapia wisceralna w pediatrii i neonatologii, który skupia się na pracy z małymi pacjentami. Zajęcia prowadzi mgr Aneta Szczepańska-Rybak D.O., która posiada bogate doświadczenie w osteopatii pediatrycznej.

Serdecznie zapraszamy do zapisów! Jednocześnie przypominamy, że osoby zainteresowane szkoleniami mogą starać się o uzyskanie dofinansowania wybranego kursu. Udzielamy bezpłatnego wsparcia w kwestiach formalnych.

Cześć pacjentów chorych neurologicznie, onkologicznie czy z zespołami genetycznymi cierpi na zaburzenia połykania (dysfagię) i doświadcza trudności w doustnym przyjmowaniu pokarmów oraz płynów. W takich przypadkach konieczna jest prawidłowa ocena stopnia zaburzeń oraz wdrożenie terapii usprawniającej połykanie. Ma to na celu poprawę komfortu i bezpieczeństwa pacjenta oraz wsparcie ogólnych efektów rehabilitacji. Jeśli pracujesz jako fizjoterapeuta, osteopata, logopeda, neurologopeda, lekarz lub pielęgniarka i chcesz dowiedzieć się więcej o pracy z osobami zmagającymi się z dysfagią, zapraszamy do lektury.

Czym jest dysfagia?

Fizjoterapeuci często spotykają się w swojej pracy z zaburzeniami połykania, czyli dysfagią. Co to jest? Pojęcie odnosi się do trudności podczas połykania płynów oraz pokarmów stałych. Wyróżnia się dwa rodzaje dysfagii: ustno-gardłową (trudności w przechodzeniu pokarmu/płynu do przełyku) oraz przełykową (trudności w przechodzeniu kęsów pokarmowych/płynów przez przełyk). Zaburzenia tego rodzaju są niebezpieczne dla pacjenta. Mogą prowadzić do odwodnienia, niedożywienia, zachłyśnięcia się, a nawet do zapalenia płuc. W znacznym stopniu obniżają też komfort życia i negatywnie wpływają na proces zdrowienia.

Zaburzenia połykania – przyczyny i objawy

Zaburzenia połykania mają różne przyczyny. Mogą mieć charakter wrodzony, nabyty, incydentalny lub postępujący. Często występują u pacjentów onkologicznych, osób z niewydolnością krążeniowo-oddechową, różnego rodzaju zespołami genetycznymi lub zmagających się z poważnymi zmianami strukturalnymi w obrębie głowy, szyi i tułowia. Problemy z połykaniem mogą też być związane z chorobami neurologicznymi (dysfagia neurogenna). Objawy zaburzenia obejmują m.in.:

• widoczne trudności z połykaniem pokarmu i płynów,
• kaszel, chrypkę, częste krztuszenie się,
• uczucie zalegania pokarmu w gardle/klatce piersiowej,
• wylewanie się pokarmu przez nos.

Rehabilitacja zaburzeń połykania

Ze względu na niebezpieczeństwo i uciążliwość dysfagii należy zadbać o prawidłowe leczenie zaburzenia z wykorzystaniem odpowiednich metod fizjoterapii. Praca z pacjentem musi opierać się na dokładnej diagnozie problemu, a sama terapia w dużym stopniu skupia się na wsparciu pacjenta w życiu codziennym. Fizjoterapeuta podejmuje takie działania, jak:

• pozycjonowanie pacjenta w celu oceny wpływu strategii na skuteczność i komfort połykania,
• manewry i ćwiczenia usprawniające połykanie,
• manualne wsparcie procesu połykania,
• elektrostymulacja połykania.

W wielu przypadkach do znacznej poprawy komfortu pacjenta wystarczające okazują się zrozumienie istoty zaburzenia, zmiana pozycji, w której przyjmowane są pokarmy i płyny, zmiana konsystencji pokarmu, a także wykorzystanie określonych manewrów i technik jedzenia. Należy przy tym pamiętać, że leczenie dyfagii może czasami wymagać ścisłej współpracy fizjoterapeuty z neurologopedą i innymi specjalistami.

Terapia pacjentów z zaburzeniami połykania

Jeśli interesuje Cię rehabilitacja zaburzeń połykania, zapraszamy na nasz kurs dla fizjoterapeutów, osteopatów, lekarzy, pielęgniarek, logopedów oraz neurologopedów: Zaburzenia połykania – podstawy diagnozy, terapii i wsparcie w życiu codziennym. Podczas szkolenia nauczysz się m.in.:

• oceny stopnia nasilenia zaburzeń połykania,
• stosowania działań profilaktycznych i wspierających bezpieczeństwo pacjentów,
• analizować uwarunkowania biomechaniczne połykania i uwzględnić je w codziennej pracy z pacjentem.

Kurs prowadzi dr Ewa Winnicka, neurologopeda i oligofrenopedagog, która specjalizuje się w pracy z osobami z zaburzeniami połykania.

Zachęcamy, by sprawdzić również inne kursy dla fizjoterapeutów organizowane przez Odnovę.

Prawidłowa interpretacja wyników badań MRI, TK i RTG jest cenną umiejętnością wśród fizjoterapeutów. W wielu przypadkach diagnostyka obrazowa stanowi ważne uzupełnienie badania klinicznego, dostarcza  istotnych informacji o stanie pacjenta i umożliwia opracowanie skutecznego planu terapii. Specjaliści mogą co prawda opierać się wyłącznie na przygotowanych opisach badań, jednak zdolność ich samodzielnej interpretacji daje dużo szersze możliwości. Jeśli interesuje Cię diagnostyka obrazowa, chcesz wiedzieć co to jest i jak można ją wykorzystać w fizjoterapii, zapraszamy do dalszej lektury.

Diagnostyka obrazowa – co to jest?

Diagnostyka obrazowa jest dziedziną medycyny, która umożliwia ocenę stanu zdrowia pacjenta. Pozwala na dokładne przyjrzenie się wewnętrznej strukturze ludzkiego ciała bez konieczności przeprowadzania inwazyjnych zabiegów. Badania obrazowe mogą być wyłączną podstawą diagnozy lub stanowić uzupełnienie innych badań, np. laboratoryjnych. Ich celem jest precyzyjne wykrywanie chorób, urazów i stanów patologicznych.

W diagnostyce obrazowej wykorzystuje się różne metody obrazowania, takie jak:

• badanie rentgenowskie (RTG),
• tomografia komputerowa (TK),
• rezonans magnetyczny (MRI),
• ultrasonografia (USG).

Każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowania, zalety i ograniczenia, zależne od badanego obszaru ciała oraz rodzaju poszukiwanych informacji. Diagnostyka obrazowa jest kluczowym narzędziem nie tylko w wykrywaniu chorób i urazów, ale także w planowaniu leczenia, ocenie jego skuteczności oraz profilaktyce.

Diagnostyka obrazowa w fizjoterapii

Diagnostyka obrazowa jest ważną częścią fizjoterapii. Pozwala specjalistom przeprowadzić precyzyjne postępowanie diagnostyczne, stanowi uzupełnienie badania klinicznego i umożliwia wykluczenie ciężkich stanów patologicznych. Informacje uzyskane dzięki diagnostyce obrazowej mogą pomóc w określeniu najlepszego podejścia do leczenia, będącego odpowiedzią na szczególne wymagania danego pacjenta, a nawet przewidzieć, jak pacjent może reagować na określone techniki terapii.

Aby w pełni wykorzystać możliwości diagnostyki obrazowej, fizjoterapeuci powinni posiadać umiejętność interpretacji obrazów RTG, MRI czy TK pacjentów. Wynika to z faktu, że opisy diagnostyczne nie zawsze są wyczerpujące z punktu widzenia terapeuty. Możliwość ich samodzielnej analizy to szansa na lepsze zrozumienie stanu zdrowia pacjenta, postawienie precyzyjnej diagnozy oraz przygotowanie skutecznego planu terapii.

Jak włączyć diagnostykę obrazową do swojej praktyki fizjoterapeutycznej?

Jeśli chcesz podnieść swoje kompetencje zawodowe i włączyć diagnostykę obrazową do codziennej praktyki, polecamy kursy dla fizjoterapeutów z naszej oferty. Prowadzimy m.in. szkolenie Radiologia dla fizjoterapeutów, na którym uczestnicy uczą się interpretować obrazy MRI/TK/RTG pacjentów. Kurs prowadzi mgr Mateusz Szczepaniak DO, doświadczony praktyk fizjoterapii i osteopatii. Podczas zajęć:

• nauczysz się prawidłowo interpretować zdjęcia radiologiczne,
• poznasz najczęściej występujące patologie dotyczące układu ruchu, w tym poszczególnych odcinków kręgosłupa,
• dowiesz się, jak łączyć objawy pacjenta z badaniami obrazowymi,
• zdobędziesz umiejętności niezbędne do wykorzystywania badań obrazowych w procesie diagnostyki różnicowej,
• nauczysz się dokonywania oceny, czy pacjent powinien zostać skierowany na dalsze badania lub do innego specjalisty.

Zapisz się na nasz kurs i przekonaj się, jak duże znaczenie ma diagnostyka obrazowa w fizjoterapii.

Jednym ze sposobów pracy stosowanych w przypadku dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce jest metoda INPP opierająca się na specjalnych ćwiczeniach ruchowych. Terapia znajduje zastosowanie m.in. u pacjentów zmagających się z dysleksją, ADHD i rozpraszalnością uwagi. Na czym dokładnie polega? Jakie efekty przynosi? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o metodzie INPP, przeczytaj nasz artykuł.

Czym jest metoda INPP?

Metoda INPP została opracowana w latach 70. w Instytucie Psychologii Neurofizjologicznej INPP (Institute for Neuro-Physiological Psychology), od 2001 roku kierowanym przez dr Sally Goddard Blythe. Instytut opracował unikalną metodę identyfikacji niedojrzałości neuromotorycznej oraz indywidualnej terapii, którą stosuje się m.in. u dzieci przejawiających specyficzne trudności w uczeniu się.

Metoda INPP koncentruje się na pracy z odruchami pierwotnymi i posturalnymi oraz wpływie tych odruchów na rozwój poznawczy i emocjonalny dzieci. Polega na systematycznym wykonywaniu określonych ćwiczeń ruchowych, których celem jest wyhamowanie odruchów zakłócających różne funkcje u dzieci. Jeśli odruchy pierwotne nie wygasają w odpowiednim czasie, a odruchy posturalne nie wykształcają się do momentu osiągnięcia wieku szkolnego, dzieci mogą doświadczać trudności w opanowaniu złożonych umiejętności, takich jak koordynacja ręka-oko czy formułowanie wypowiedzi ustnych. INPP jest nieinwazyjną metodą terapii, która pozwala zwiększyć efektywność nauki oraz wesprzeć prawidłowy rozwój pacjentów.

Pomoc dzieciom z ADHD i innymi trudnościami

Zastosowanie terapii INPP jest bardzo szerokie. Metodę stosuje się w pracy z dziećmi wykazującymi takie trudności, jak:

• dysleksja,
• dysgrafia,
• trudności z nauką czytania i pisania,
• zaburzenia koordynacji i równowagi,
• obniżona zdolność koncentracji,
• opóźniony rozwój mowy,
• zaburzenia integracji sensorycznej.

Stosowane w ramach terapii ćwiczenia ruchowe zapewniają skuteczną pomoc dzieciom z ADHD, ADD, zespołem Aspergera i innymi zaburzeniami. Pozwalają na znaczne ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie trudności z nauką. Zgodnie z wynikami badań nad skutecznością programu INPP w przedszkolach i szkołach, objęte nim dzieci wykazywały m.in. poprawę równowagi, koordynacji ruchowej, umiejętności czytania oraz pisania.

Jak wygląda terapia metodą INPP?

Kluczowa dla pracy metodą INPP jest umiejętność przeprowadzenia przez terapeutę odpowiednich testów i dokonania trafnej oceny. Specjalista, do którego trafia dziecko z trudnościami w nauce, musi ocenić rozwój fizyczny pacjenta, uwzględniając takie aspekty, jak zdolność do utrzymania prawidłowej postawy ciała. Dzięki temu możliwe jest ustalenie, czy dziecko wykazuje objawy niedojrzałości neuromotorycznej oraz zidentyfikowanie obszarów, w których objawy występują.

Nieinwazyjne metody diagnostyczne są podstawą do ustalenia, jak pomagać dziecku w nauce, i przygotowania indywidualnego planu terapii. Praca polega na regularnym wykonywaniu ćwiczeń, które stymulują rozwój określonych umiejętności motorycznych, i wyeliminowaniu problemów, które uniemożliwiają dzieciom prawidłowy rozwój oraz osiąganie sukcesów. Ważną częścią terapii metodą INPP jest obserwacja zmian następujących pod wpływem programu interwencyjnego, których miernikiem są odruchy pierwotne.

Zapraszamy na kurs z metody INPP

Metoda INPP to rewolucyjne podejście do terapii zaburzeń w rozwoju poznawczym i emocjonalnym, które może przynieść trwałe korzyści dla dzieci z różnymi trudnościami. Skupiając się na rdzeniowych procesach neurologicznych, a nie tylko na symptomach, metoda INPP może przynieść znaczącą poprawę w życiu dzieci z dysleksją, ADHD i innymi trudnościami. Jeśli interesuje Cię profesjonalna pomoc dzieciom w nauce poprzez skuteczne formy terapii, zachęcamy do wzięcia udziału w naszym kursie: Wspomaganie rozwoju dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce. Dlaczego warto?

Szkolenie z metody INPP prowadzi mgr Bogna Stępień Błachowiak – fizjoterapeutka, terapeutka integracji sensorycznej i licencjonowana trenerka/terapeutka INPP. To doskonała szansa, by zdobyć wiedzę i praktyczne umiejętności od doświadczonej specjalistki. Po ukończeniu kursu otrzymasz zaświadczenie o udziale w szkoleniu sygnowane przez INPP-Polska uprawniające do prowadzenia zajęć grupowych według metody INPP.

Zachęcamy, by sprawdzić również inne kursy dla fizjoterapeutów z naszej oferty. Udzielamy bezpłatnego wsparcia w uzyskaniu dofinansowań szkoleń. W razie jakichkolwiek pytań zapraszamy do kontaktu!

Rodzice dzieci i niemowląt często zgłaszają się do specjalistów z takimi dolegliwościami, jak wady postawy, zgryzu czy zaburzenia somatyczne. Fizjoterapia zakłada wiele możliwości terapii najmłodszych pacjentów z problemami tego rodzaju, a jedną z nich są manipulacje czaszki, czyli osteopatyczne techniki strukturalne. Stosowanie ich wpisuje się w założenia chirodoncji, systemu leczenia opartego na holistycznym podejściu do organizmu. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zapraszamy do lektury.

Wprowadzenie do chirodoncji w pediatrii

Chirodoncja to nowoczesny system leczenia opracowany przez cenionego osteopatę – dr. Roberta Walkera. Opiera się na założeniu, że organizm człowieka składa się ze ściśle połączonych ze sobą elementów. Gdy którykolwiek z nich zostaje uszkodzony lub funkcjonuje w nieprawidłowy sposób, ma to bezpośredni wpływ na pozostałe. System zakłada, że dla osiągnięcia równowagi organizmu niezbędne są trzy elementy: zdrowie biomechaniczne, biochemiczne oraz zdrowie elektromagnetyczne.

Chirodoncję stosuje się m.in. w pediatrii i neonatologii, aby leczyć zaburzenia i choroby somatyczne. Co to takiego? Do zaburzeń somatycznych zalicza się różne dolegliwości fizyczne, takie jak bóle brzucha, zaparcia czy bóle stawów. Tym, co je wyróżnia, jest brak jasno określonej przyczyny – pomimo występowania objawów, badania diagnostyczne nie wykazują żadnych nieprawidłowości. Popularne metody leczenia często koncentrują się na pojedynczych objawach, nie biorąc pod uwagę wpływu, jaki mają one na cały organizm dziecka. Chirodoncja oferuje natomiast nowatorskie podejście, uwzględniające holistyczne spojrzenie na pacjenta.

Poza tym, że chirodoncja w wielu przypadkach okazuje się skuteczną metodą leczenia zaburzeń somatycznych, stanowi też metodę pracy z innymi dolegliwościami, np. wadami postawy, zgryzu czy widzenia.

Chirodoncja w praktyce – na czym polega?

Chirodoncja oferuje specjalistom nowe spojrzenie na problemy, z jakimi zmagają się ich pacjenci, jak również nowe sposoby pracy. Metody leczenia zaburzeń somatycznych u dzieci obejmują różnorodne techniki strukturalne:

• manipulacje szwów czaszkowych,
• manipulacje odcinka szyjnego,
• manipulacje przejścia Th-L,
• korektę stabilności stawu krzyżowo-biodrowego,
• korektę stabilności stóp.

Chirodoncja działa poprzez zrozumienie wpływu zgryzu na resztę ciała oraz normalizację napięć w układzie mięśniowo-szkieletowym, co przekłada się na poprawę funkcji organizmu. Terapia ta może znacząco wpłynąć na zdrowie i samopoczucia dziecka, przyczyniając się do wyeliminowania uciążliwych objawów. Należy podkreślić, że chirodoncja nie jest terapią czaszkowo-krzyżową – stanowi unikatowe podejście do czaszki. Do jej zalet należy bezpieczeństwo oraz duża uniwersalność – można stosować ją u pacjentów w każdym wieku.

Manipulacje czaszki – zapisz się na nasz kurs!

Jeśli Twoim obszarem zainteresowań jest pediatria i neonatologia, zapraszamy na nasz kurs: Manipulacje czaszki – chirodoncja w pediatrii i neonatologii. Podczas szkolenia:

• poznasz znaczenie rozwoju prenatalnego dla życia człowieka,
• dowiesz się, jak zgryz wpływa na postawę ciała,
• nauczysz się, jak diagnozować, oceniać i leczyć zaburzenia somatyczne, wady widzenia, zgryzu i postawy,
• poznasz wiele nowych technik pracy z najmłodszymi pacjentami.

Zajęcia poprowadzi mgr Aneta Szczepańska Rybak, która specjalizuje się w osteopatii pediatrycznej. Zachęcamy do zapisów – nasze kursy dla fizjoterapeutów to świetna inwestycja we własny rozwój zawodowy.

 

Blizny wpływają na estetykę skóry, mogą powodować dyskomfort i ograniczać zakres ruchów. Z tego względu wiele osób decyduje się na leczenie blizn za pomocą różnych technik teapeutycznych. W jaki sposób  można pracować ze zmianami na skórze powstałymi np. w wyniku zabiegu chirurgicznego lub poparzenia? Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej.

Blizny – charakterystyka i rodzaje

Blizny to zmiany skórne, które powstają w wyniku gojenia się uszkodzeń skóry właściwej. Tworzenie i formowanie się ich ostatecznego kształtu zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. W jaki sposób wpływają na organizm?

• Zmieniają wygląd skóry i mogą być odbierane jako nieestetyczne.
• Często ograniczają zakres ruchów w stawach, wpływają na czucie powierzchniowe oraz funkcje tkanek w obszarach otaczających bliznę.
• Niektóre powodują dyskomfort, a nawet ból.

Co istotne, blizny dzieli się na różne rodzaje, w tym pozabiegowe, pooparzeniowe i powypadkowe. Ich wygląd jest uzależniony m.in. od wielkości i głębokości uszkodzenia skóry oraz przebiegu procesu gojenia się rany, który zależy od takich czynników, jak tryb życia czy predyspozycje genetyczne. Nie bez znaczenia jest również okolica, w której doszło do uszkodzenia.

Leczenie blizn – metody

Poza naturalnymi procesami regeneracyjnymi organizmu, istnieją różne metody leczenia blizn, takie jak stosowanie specjalnych maści na blizny, krioterapia, mikronakłuwanie czy zabiegi chirurgiczne. Skutecznym sposobem pracy z bliznami jest również fizjoterapia. Specjaliści w tej dziedzinie stosują m.in.: techniki drenażowe, igłoterapię, kinesiotaping czy bańki chińskie. Mają one na celu zmniejszenie widoczności blizn, poprawienie elastyczności skóry i ograniczenie dyskomfortu związanego z obecnością zmian na skórze.

Poznaj metody pracy z bliznami od strony praktycznej

Chcesz poszerzyć swoją wiedzę w zakresie leczenia blizn i zdobyć umiejętności niezbędne do pracy z pacjentami? Zapraszamy na nasze szkolenia, w tym kurs Zintegrowane techniki pracy z blizną, na którym poznasz aż 10 skutecznych metod terapii blizn:

• drenażową,
• manualną,
• igłoterapię,
• kinesiotaping,
• katy i fazery,
• dermomasażer podciśnieniowy,
• Medical Flossing,
• akumaty i akuwałki,
• miodoterapię,
• bańki chińskie.

To sprawdzone techniki, które umożliwiają pracę z różnymi pacjentami – od sportowców po osoby z bliznami pooperacyjnymi. Podczas kursu zdobędziesz wiedzę i umiejętności, które są niezbędne do prawidłowego badania blizn, diagnozowania objawów będących konsekwencją blizn oraz zastosowania odpowiednich technik terapeutycznych. Szkolenie prowadzi mgr Dawid Marciniak, fizjoterapeuta z bogatym doświadczeniem praktycznym w tej dziedzinie.

Jeśli chcesz starać się o dofinansowanie wybranego szkolenia, skontaktuj się z nami – udzielamy bezpłatnego wsparcia w pozyskaniu środków z Bazy Usług Rozwojowych i Krajowego Funduszu Szkoleniowego.

Jedną z metod terapeutycznych, które wykazują dużą skuteczność w leczeniu blizn, jest ScarWork – zespół technik manualnych opracowany przez Sharon Wheeler. Do największych zalet metody należy jej uniwersalność. Techniki można stosować we wszystkich rodzajach blizn, niezależnie od czasu ich powstania. W dzisiejszym artykule wyjaśniamy, czym dokładnie jest ScarWork i na czym polega praca z pacjentem według tej koncepcji – zapraszamy do lektury.

Czym jest ScarWork? Opis metody

ScarWork jest metodą terapeutyczną, której celem jest badanie i leczenie blizn w oparciu o pracę manualną. Twórczynią metody jest Sharon Wheeler, terapeutka Integracji Strukturalnej, która swoją wiedzę zdobywała od Idy Rolf, słynnej amerykańskiej biochemiczki i autorki „Rolfingu”. Sama Wheeler nazywa ScarWork sztuką scalania blizn z siecią powięziową. Na czym dokładnie polega metoda?

ScarWork opiera się na stosowaniu około 25 technik pracy manualnej, służących do uruchamiania tkanek powierzchniowych, głębokich, a także do terapii konkretnych rodzajów blizn. Praca z pacjentem obejmuje dokładną analizę tego, jak blizna wpłynęła na jego ciało – oceny dokonuje się zarówno w warunkach statycznych, jak i dynamicznych. Co istotne, z metody można korzystać w leczeniu różnych rodzajów blizn. Dzięki technikom ScarWork możliwa jest mobilizacja blizn po operacji, praca z bliznami powypadkowymi, a także pooparzeniowymi. Podczas terapii nie trzeba sięgać po kremy, olejki ani inne narzędzia dodatkowe.

Metoda pracy z bliznami opracowana przez Sharon Wheeler jest bezbolesna dla pacjentów i stosunkowo łatwa do opanowania oraz wykonania przez terapeutów. Jej efekty można zauważyć już po pierwszej terapii, jednak zazwyczaj należy zaplanować większą liczbę zabiegów.

Jak działa ScarWork? Zalety stosowania metody

Stosowanie technik ScarWork przynosi wiele korzyści dla pacjentów, którzy poszukują skutecznych metod pracy z bliznami. Dzięki metodzie możliwe jest:

• znacznie zmniejszenie napięcia w obrębie blizny, poprawa zakresu ruchów oraz funkcji tkanek, które otaczają zmianę na skórze,
• ograniczenie uczucia dyskomfortu i bólu,
• znormalizowanie czucia powierzchniowego (przeczulicy i znieczulicy),
• wygładzenie blizny i zmiana jej struktury,
• poprawienie wyglądu blizny.

Dzięki testom funkcjonalnym, które wykonuje się przed terapią i po jej zakończeniu, można wyraźnie zaobserwować, jak integracja blizn z siecią powięziową wpływa na poprawę funkcji.

Zainwestuj w swój rozwój – zapisz się na kurs w Odnovie

Jeśli chcesz zwiększyć swoje kompetencje zawodowe w zakresie pracy z bliznami, zapoznaj się z ofertą kursów stacjonarnych, które organizujemy. W Odnovie możesz uczyć się pod okiem doświadczonych specjalistów, którzy zapewniają wysoki poziom merytoryczny zajęć. Stawiamy przede wszystkim na praktykę – nasze kursy dla fizjoterapeutów przygotują Cię do samodzielnej pracy z pacjentami.

Chcesz opanować techniki ScarWork, ale ograniczają Cię finanse? Skontaktuj się z nami – pomożemy Ci zdobyć dofinansowanie na wybrany kurs. Udzielamy bezpłatnego wsparcia w przygotowaniu wniosku, niezbędnej dokumentacji oraz rozliczeniu szkolenia. Nie czekaj – zainwestuj w swój rozwój z Odnovą!

Wieloletnie tradycje Wschodu znajdują coraz szersze zastosowanie na Zachodzie – również w terapii pacjentów. Medycyna tybetańska opiera się na kompleksowym, holistycznym podejściu do zdrowia, a jej celem jest przywrócenie duchowej i fizycznej równowagi. W jaki sposób? Jak wygląda diagnostyka i leczenie według zasad medycyny tybetańskiej? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat wykorzystania wschodnich tradycji w terapii różnych dolegliwości, zapraszamy do dalszej lektury.

Czym jest medycyna tybetańska?

Medycyna tybetańska to tradycyjna forma leczenia, która wywodzi się z Tybetu i jest praktykowana od wieków. Opiera się na holistycznym podejściu do zdrowia i dobrego samopoczucia, skupiając się na równowadze między ciałem, duchem i umysłem. Podstawą medycyny tybetańskiej jest przekonanie, że choroby powstają w wyniku zaburzenia trzech podstawowych energii: Wiatru, Żółci i Flegmy, które odpowiadają za różne funkcje w organizmie. Leczenie ma na celu przywrócenie równowagi tych energii.

Medycynę tybetańską wykorzystuje się w terapii wielu dolegliwości, takich jak:

• problemy z koncentracją, pamięcią, emocjami,
• zaburzenia snu,
• ostre dolegliwości bólowe,
• problemy z oddychaniem,
• zaburzenia czynnościowe jelit,
• dna moczanowa,
• zapalenie stawów,
• cukrzyca,
• nawracające infekcje,
• problemy układu moczowo-płciowego.

Medycyna tybetańska – badanie i terapia

Jakie metody diagnostyczne i terapeutyczne zakłada tybetańska medycyna naturalna? Co to jest w praktyce i jak można wykorzystać tę wiedzę w pracy z pacjentami? Zacznijmy od tego, że diagnostyka w medycynie tybetańskiej jest szczegółowa i składa się z kilku etapów. Obejmuje obserwację pacjenta – ogólną, budowy ciała i jakości tkanek, oraz szczegółową, która skupia się na oczach, uszach, języku, nosie i ustach. Następnie terapeuta przeprowadza wywiad, podczas którego poznaje dokładną historię zaburzeń, ich przyczyny i objawy. Ostatnim etapem jest badanie palpacyjne pacjenta.

Do metod terapeutycznych stosowanych w medycynie tybetańskiej zalicza się m.in. terapie zewnętrzne, takie jak:

• masaże,
• akupresura,
• bańki,
• moksa,
• horme,
• lecznicza joga tybetańska – Nejang.

Bardzo ważnym elementem medycyny tybetańskiej jest dieta. Według tradycyjnych założeń pożywienie nie stanowi jedynie źródła energii – jedzenie może pomóc w utrzymaniu równowagi oraz dobrego stanu zdrowia ciała i umysłu. Aby spożywanie pokarmów przyniosło organizmowi jak najwięcej korzyści, należy dostosować jadłospis do pacjenta, uwzględniając jego stan zdrowia i zmieniające się pory roku. Oprócz diety, medycyna tybetańska zaleca również praktyki wspomagające, takie jak regularne ćwiczenia fizyczne (np. jogę), medytację, odpowiednią ilość snu i unikanie stresu.

Ważną częścią naturalnej medycyny tybetańskiej jest stosowanie w terapii roślin i ziół, np. owoców kardamonu, kwiatów goździka czy ziela rdestu. Są one źródłem cennych składników i mają właściwości prozdrowotne.

Kurs medycyny tybetańskiej w praktyce fizjoterapeuty

Medycyna tybetańska, oparta na tradycyjnym rozumieniu funkcjonowania ciała, umysłu i ducha, oferuje szereg różnorodnych narzędzi i technik utrzymania równowagi, harmonii i zdrowia. Jeśli chcesz poznać jej założenia od strony praktycznej, zapraszamy na nasze szkolenie: Medycyna tybetańska w praktyce terapeuty – kurs. Dlaczego warto? Przede wszystkim ze względu na fakt, że kurs prowadzi dr n. med. Marian Majchrzycki, który ukończył międzynarodowe studia z medycyny tybetańskiej, jest doświadczonym osteopatą i fizjoterapeutą. Dr Marian Majchrzycki odbył wiele podróży do Nepalu i Tybetu, podczas których miał szansę zgłębić tajniki medycyny naturalnej. Zapraszamy do zapisów!

Jedną z najpopularniejszych w ostatnich latach technik narzędziowych jest taping dynamiczny – metoda terapeutyczna, która opiera się na oklejaniu fragmentów ciała pacjenta specjalnymi taśmami. To nieinwazyjna, bezbolesna technika, którą stosuje się w przypadku urazów, dolegliwości bólowych czy obrzęków limfatycznych. Taping dynamiczny znajduje także zastosowanie w profilaktyce i zaburzeniach funkcjonalnych dna miednicy. Jeśli interesuje Cię wykorzystanie plastrowania w uroginekologii, koniecznie przeczytaj nasz artykuł.

Czym jest taping dynamiczny?

Taping dynamiczny to technika narzędziowa stosowana w fizjoterapii, polegająca na aplikacji specjalnych, elastycznych taśm na skórę pacjenta. Po naklejeniu tapy delikatnie unoszą skórę, zwiększając tym samym przestrzeń między jej powierzchnią a mięśniami.

Plastrowanie dynamiczne jest często stosowane przez specjalistów w celu:

• redukcji bólu,
• poprawy krążenia i zmniejszenia obrzęków,
• wsparcia pracy mięśni i stawów.

Przez lata taping dynamiczny zyskiwał na popularności, nie tylko w środowisku medycznym, ale również wśród sportowców na całym świecie. Dzisiaj metoda jest wykorzystywana w rehabilitacji po urazach, w terapii bólu, a także w leczeniu i profilaktyce wielu schorzeń. Coraz częściej plastrowanie dynamiczne jest stosowane również w uroginekologii: terapii zaburzeń funkcjonalnych dna miednicy.

Plastrowanie dynamiczne w profilaktyce i leczeniu schorzeń dna miednicy

Zastosowanie tapingu dynamicznego w schorzeniach dna miednicy jest szerokie. Specjaliści korzystają z tej techniki m.in. w przypadku pacjentek zmagających się z:

• dolegliwościami bólowymi w obrębie miednicy o zróżnicowanym podłożu,
• zaburzeniami stawu krzyżowo-biodrowego,
• bolesnymi miesiączkami,
• chorobami, takimi jak endometrioza.

U kobiet taping dynamiczny jest szczególnie często wykorzystywany w celu wspomagania ciąży, regeneracji poporodowej, redukcji bólu w czasie ciąży oraz wspomagania spojenia łonowego. Wiele pacjentek zgłasza znaczną poprawę komfortu i funkcjonowania po zastosowaniu takiej terapii.

W przypadku dolegliwości w obrębie dna miednicy często dokonuje się aplikacji plastrów na obszary, które wpływają na tę okolicę, np. stopę, odcinek szyjny, piersiowy i lędźwiowy kręgosłupa czy przeponę. Fizjoterapeuta musi więc posiadać zdolność oceny funkcjonalnej i biomechanicznej struktur anatomicznych kluczowych dla prawidłowej funkcji dna miednicy.

Należy podkreślić, że plastrowanie dynamiczne wykonuje się również w celu wspomagania dna męskiego i w przypadku dzieci.

Taping dynamiczny – zapisz się na nasz kurs

Jeśli chcesz wzbogacić swój warsztat terapeutyczny o nowoczesne metody diagnostyczne i terapeutyczne, a w efekcie jeszcze skuteczniej pomagać pacjentom, zapraszamy na szkolenie taping dynamiczny w profilaktyce i schorzeniach dna miednicy. Podczas kursu:

• nauczysz się oceny funkcjonalnej i biomechanicznej struktur anatomicznych kluczowych dla prawidłowej funkcji dna miednicy,
• poznasz techniki aplikacji tapingu dynamicznego wspomagające dno miednicy,
• dowiesz się, jak oceniać działanie plastrów w kontekście zaburzeń funkcjonalnych,
• nauczysz się, jak skutecznie odciążać struktury zaangażowane w reakcje bólowe i wspomagać struktury osłabione.

Szkolenie prowadzi mgr Agnieszka Bachorz, która specjalizuje się w pracy z pacjentami z zaburzeniami dna miednicy, szczególnie w zakresie zaburzeń odbytu, nietrzymania moczu u mężczyzn, kobiet i dzieci. Masz więc pewność, że podczas zajęć wiele się nauczysz.

W razie pytań o ofertę zapraszamy do kontaktu. Zachęcamy też do zapoznania się z możliwością uzyskania dofinansowania szkolenia.